beeld
Deze keer een verhaal naar aanleiding van een beeldkaart. Schrijven met beeldkaarten heeft altijd iets bijzonders. Je hebt dan eigenlijk al een verhaal – het beeld, maar je moet er nog woorden aan geven.
Het beeld, de foto geeft al een wereld op zichzelf weer en jij als schrijver probeert er achter te komen wat die wereld dan is. En je pen doet zijn werk. Eerst heb ik de foto op me in laten werken. Details bekeken en even wat genoteerd.
7-minute-story
Daarna zette ik mijn pen op het papier en ging 7 minuten schrijven zonder te stoppen. Hieronder vind je het resultaat. Een verhaal, fictie, compleet bedacht, zelfs niet herkenbaar voor mezelf.
Naar de apen
Gisteren
Aan de telefoon is zijn stem zoals altijd warm en hartelijk. Hij klinkt oprecht. En het verlangen dat alles weer zou zijn zoals ooit is zo groot dat ze ja heeft gezegd op zijn uitnodiging om samen een dagje weg te gaan.
Hij vertelt heel open dat dit idee de laatste dagen steeds in zijn gedachten was, want het kon toch niet zo zijn dat echt alles verloren was tussen hun.
Ze zegt dat het haar ook een goed idee lijkt. De stem in haar die iets anders vertelt wordt harteloos genegeerd. Een middagje samen zijn kan echt geen kwaad.
Ze spreken af om naar de dierentuin te gaan. Samen slenteren en tijd nemen voor gesprek.
Dat was gisteren.
Twijfels
Ze is wakker geworden voordat de wekker gaat. Het kost haar geen moeite om kleren uit te zoeken die ze aan zal trekken. Er is iets lichtvoetigs in haar bewegingen. De stem wordt nog steeds ten volle genegeerd.
Na het ontbijt nog even wat dingen opruimen en dan jas aan en weg. Vandaag heeft ze vrij en ze gaat iets leuks doen.
Is dat zo? Niet op reageren.
Of toch wel reageren? Onderweg naar het station, lopend door het park, krijgt de stem iets ruimte. Twijfels. Langzamerhand krijgen ze de overhand. Haar voeten worden steeds zwaarder lijkt het wel en haar adem gaat omhoog. Stug loopt ze door naar het station. Het is maar voor een dagje. Niks geks.
Op het perron ziet ze haar trein binnenkomen rollen.
Dan, in een seconde, nog voordat ze zichzelf bewust is van haar gedachten hebben haar voeten al een besluit genomen. Ze draait zich om en loopt weg van het perron.
Alle onzekerheid en valse schijn ebt uit haar lijf weg en de echtheid neemt het weer over. Op het moment dat ze de trein achter zich hoort vertrekken slaakt ze een diepe zucht. Ze voelt de opluchting tot in haar nieren en loopt terug naar huis. Waar ze haar schoenen in een hoek gooit en snel naar haar slaapkamer gaat om iets anders aan te trekken.
Ze ziet zichzelf even in de spiegel.
Goed gedaan meid!
Hij gaat maar mooi in zijn eentje naar die apen.
Een ander verhaal naar aanleiding van een beeld is In mijn lens.