Het effect van een geheim

De lezer hongerig naar meer maken

Voor dat ik iets meer zeg over het effect van een geheim in je verhaal, neem ik een tipje van de sluier uit mijn roman. Zo hoop ik je een beetje hongerig te maken naar meer.

Het begin van mijn roman-in-wording gaat als volgt.

Hans Wakkerman loopt het plein over naar de grote draaideur. De wind is scherp en onvriendelijk. De regen vies en koud. Hij trekt zijn schouders omhoog om nog iets dieper in zijn kraag te gaan zitten. Zijn lichte tas hangt zwaar over zijn schouders. En nog altijd weet hij niet of het een goed idee is wat hij nu doet. Ondanks dat is zijn tred vast en heeft hij een vastberaden houding. Eenmaal binnen in de grote hal van het verzorgingstehuis overvalt hem de warmte en kan hij een beetje ontspannen. Terwijl hij zoekend rondkijkt knoopt hij zijn jas open. Het kistje onder zijn arm geklemd. 

Hans heeft voor deze dag, voor deze onderneming een blauwe corduroy broek aangetrokken. Met lichte kabeltrui. De trui valt nonchalant om zijn schouder en geeft Hans een  stoere  uitstraling. Het type van kom-maar-op-we-gaan-ervoor. En dat heeft Hans vandaag wel nodig. Van het weer moet hij het in ieder geval niet hebben. Het herfstweer is bepaald niet rustig deze periode. Voor de derde dag op rij is het grijs met nagenoeg de hele dag regen. En uitgerekend vandaag is er ook nog een harde wind komen opzetten. De reis hier naar toe was inspannend. Auto’s achter elkaar aan. Alleen maar rode lichtjes en het piepen van de ruitenwissers. 

Even kwam bij Hans de vraag op waarom hij niet met de trein gegaan is. Maar wanneer hij dan denkt aan al die naar de regen stinkende mensen om zich heen in een overvolle coupé, dan is hij weer blij dat hij met de auto gegaan is.

Het tehuis ademt een bepaalde vriendelijkheid. De hal is ruim maar door de vele planten en het gezellige meubilair heb je wel gelijk een huiselijk gevoel. Toen Hans vanmorgen vroeg van huis vertrok had hij geen vermoeden dat hij dit zou aantreffen. Het kistje zet hij even op een kleine tafel in de hal. Het kistje, waar alles mee begon, heeft nu de hoofdrol vandaag. Hans hoopt dat na vandaag zijn werk erop zit. Het einde nadert en het moet nu maar eens allemaal klaar zijn. 

In gedachten gaat hij terug naar twee jaar geleden, het moment dat het kistje in zijn leven komt.

Het effect

Heb je zin om verder te lezen? Heb ik je nieuwsgierig gemaakt? Wat is dat voor een kistje waar Hans mee onder zijn arm loopt. Wat moet hij in dat verzorgingstehuis? Het kistje is een geheimzinnig ding. Je wilt meer weten. Zit er iets in? Is het groot? Welke kleur heeft het? Waar komt het vandaan? Van welk materiaal is het? En, hoofdvraag: wat moet Hans met dat kistje? Waarom is hij zo zenuwachtig? Waarom moet het verhaal afgelopen zijn? (het begint net!)

Het zijn allemaal effecten van geheimen die een verhaal maken dat je verder wilt lezen. Verder ga ik er helemaal niks meer overzeggen, voordat ik mijn mond voorbij praat!

Hoe kom je aan een geheim

Heb je zin in verhalen schrijven of doe je dat al wel vaker, maar zit je in een vast stramien te hannesen? Bedenk eens een rare situatie en borduur daarop verder zonder dat je dingen verklapt. Inspiratie nodig? Ga eens een wandelingetje maken en bedenk dat die ene man of vrouw met die rugtas (ja het stikt van dat soort mensen op straat, daarom ligt inspiratie ook voor het oprapen) iets geheimzinnigs van plan is. Er zit iets in die tas. Maar wat. Wel oppassen dat je niet rigide wordt: het gaat alleen om inspiratie voor je verhaal. Niet iedereen met een rugtas op z’n rug heeft een geheime missie!

Sleutelen en schaven, maar DURF!

Schrijf helemaal uit in je verbeelding. Durf je verbeelding aan te spreken! Dat is wel wat je nodig hebt: durf. Zodra we aankomen op de basisschool doen allerlei juffen en meesters hun uiterste best om ons van die verbeelding af te helpen. Met de goede bedoeling om ons een realistisch beeld van onze wereld te geven. En het lukt ze al jaren erg goed. Dus verbeelden hebben we afgeleerd en daar heb je nu lef voor nodig. 

Wees je er dan ook maar gelijk van bewust, dat die verbeelding die nu uit je vingers / pen rolt voorlopig nog even heel fijn voor jezelf is. Sleutel en schaaf maar lekker. En dan, daarna: durf het dan eens te laten lezen, zodat je (weer) een lezer heerlijk meeneemt in jouw verbeelding. Die niet loskomt van jouw verhaal. Een lezer die zodra hij begint alles wilt weten. Waar die lezer weer helemaal van opkikkert en blij is dat er schrijvers zijn die het aankunnen zo te schrijven.

Geniet van het schrijven, 
geniet van het verbeelden, 
ga ervoor!

Veel creatief schrijfplezier!

meer over schrijven gesproken:

• Sfeer door het weer