Bakkerbuuf
Als thuis-broodbakker heb ik altijd gist in huis. Een heel enkele keer gebeurt het me dat ik misgrijp. En je zult dan altijd zien dat op zulke momenten de buurman appt of hij een beetje gist mag gebruiken van me omdat zijn vriendin uit Azerbeidzjan aan het koken is. Staat zo lekker knullig bakkerbuuf (zo werd ik genoemd) heeft geen gist in huis. Die knulligheid heeft natuurlijk alles te maken met echo. De mijne dan. Want had ik wel gist in huis gehad, dan kon ik meteen bakkersier maken en met een bakkersgemak vanzelfsprekendheid de buurvrouwbink uithangen en joviaal gist uitdelen.
Goed, toen even niet.
Inmiddels is de gist voorraad weer aangevuld en staat kneedmachine zijn werk weer te doen.
Deeg
Ik vind het altijd fascinerend om te zien hoe dat meel met water zout en gist weer tot een lekker deeg wordt omgetoverd.
Na het deegdraaien komt het rusten van het deeg. In die rust gebeurt er van alles met dat deeg. Dat gist wat met de suikers uit de tarwe gluten vormt zet dat deeg in leven. Dat spulletje gaat borrelen en soort bruisen en laat het deeg groeien. Luchtbellen ontstaan. Ergens vind ik luchtbellen soort oneerbiedig klinken. Lucht is zo niks en luchtbellen zitten in veel gevallen in de weg. Maar de luchtigheid van deeg is een waardevolle zaak.
Het is een heel bijzonder iets. En het gebeurt binnenin het deeg, je ziet het niet. Dat borrelen en die luchtigheid gebeurt in ruststand. In rust gaat die hele bult deeg keihard aan het werk. In die ruststand wordt het deeg werkbaar gemaakt. Werkbaar voor de bakker met die met dat luchtige deeg heerlijk brood kan bakken en daar iedereen weer blij mee kan maken.
Efficiënt
Ik bedenkt me vaak wanneer dat deeg staat te rusten om dan zelf, heel efficiënt, ondertussen dingen te doen. Dat deeg rust wel, maar ik hoef niet per se mee te rusten. Ik kan ondertussen een was ophangen en een andere in de machine stoppen. Even de stofzuiger bij de hand nemen. Of de planten water geven. Een dweil door de gang. Dat soort dingen.
En toch kon het best een heel goed idee zijn om dat half uurtje mee te rusten met het deeg. Gewoon terwijl het deeg van binnen allerlei dingen laat gebeuren, dat ik dan ook eens de tijd neem om naar binnen te keren.
’Glutengang’
Ik heb dat nu een paar keer gedaan. En ik kan het iedereen aanraden. Rust nemen en ontdekken waar er lucht ontstaat. Door in die rust ruimte aan gedachten te geven en ’gedachtenstromen’ lekker laten borrelen. Voelen wat je voelt, op zoek naar antwoorden bij vragen die er rond dwarrelen. Aantal dingen wat relativeren. Plannen maken. Of in ieder geval tot jezelf komen. Laat het maar even lekker borrelen, laat het maar even gaan. Zoals dat deeg zijn gluten laat gaan.
Een ’glutengang’ zou je kunnen zeggen. Door de ruimte ontstaat er lucht, en die lucht geeft weer een luchtigheid die je daarna lichter in beweging zet.
Glutengang – terwijl je deeg staat te rijzen, creëer jij ook wat luchtbellen van binnen. Word je lekker luchtig van.
O ja, luchtig brood is veelal aantrekkelijk en smaakvol.
En je hoeft natuurlijk niet eerst thuis broodbakker te worden en met gist te rommelen om rust te nemen.
Je kunt ook je inbeelden dat je deeg staat te rijzen en gewoon zo je eigen ’glutengang’ inwerking zetten.